Stary cmentarz na Pęksowym Brzyzku
Najstarsza nekropolia Zakopanego, założona około 1850 roku, dzięki staraniom ks. Józefa Stolarczyka, jest malowniczo położona na początku zakopiańskiej starówki - ulicy Kościeliskiej. Nazwa cmentarza wywodzi się od góralskiego słowa "brzyzek", określającego skrawek gruntu na brzegu posiadłości i nazwiska - Pęksa. W 1889 r. pochowano tu dra Tytusa Chałubińskiego, co dało początek nowemu okresowi w historii cmentarza. Chowano na nim miejscowych górali, taterników, ludzi kultury, zmarłych pod Giewontem gruźlików. W 1931 r. wojewoda krakowski uznał Stary Cmentarz za zabytek kultury i od tej pory tylko wojewódzki konserwator zabytków może wyrażać zgodę na pochówek w tym miejscu. Cmentarz otacza kamienny mur, a prawie wszystkie nagrobki są niepowtarzalnymi dziełami sztuki. Są tutaj bowiem wykonane w drewnie, metalu lub kamieniu kapliczki, góralskie krzyże rzeźbione w motywy podhalańskie, malowane na szkle. Przed cmentarzem, po lewej stronie od wejścia, znajduje się zabytkowy kościółek pw. Matki Boskiej Częstochowskiej, najstarszy drewniany kościół w Zakopanem, powstały w latach 1847-1852.
